بَابُ أَنَّ مَنْ وَصَفَهُ اللَّهُ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ بِالْعِلْمِ هُمُ الْأَئِمَّةُ(ع)
باب كسانى را كه خداى تعالى در قرآنش عالم نامیده ائمه مى‌باشند (باب بیست و یکم از کتاب حجت که 2 حدیث دارد)
و هو الباب الواحد و العشرون من كتاب الحجة و فيه حدیثان
123- الحديث الاول و هو الخمسون و خمس مائة
عَنْ سَعْدٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي‌جَعْفَرٍ(ع) فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ، قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ(ع): إِنَّمَا نَحْنُ الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ عَدُوُّنَا وَ شِيعَتُنَا أُولُو الْأَلْبَابِ
ترجمه: امام باقر علیه‌السلام درباره سخن خداى عزوجل (9- سوره 39) «آیا كسانى كه دانند با كسانی كه ندانند یك‌سانند، تنها خردمندان به‌یاد مى‌گیرند» فرمود: ما هستیم كسانى كه مى‌دانند و آن‌ها كه نمى‌دانند دشمنان مایند و شیعیان ما خردمندانند.ترجمه بسنده است.
124- الحديث الثانی و هو الواحد و الخمسون و خمس مائة
عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي‌جَعْفَرٍ(ع) فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ، قَالَ: نَحْنُ الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ عَدُوُّنَا الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ وَ شِيعَتُنَا أُولُو الْأَلْبَابِ.
ترجمه: و درباره این آیه فرموده است: ما هستیم كسانى كه می‌دانند و دشمنان ما نادانانند و شیعیان ما خردمندان.
شرح: درباره آیه شریفه دو تفسیر گفته‌اند كه با یك‌دیگر منافات ندارد و ممكن است هر دو مقصود باشد: اول دانا با نادان برابر نیست و این مطلب را هر خردمندى می‌فهمد بنابراین سیاق آیه درباره تشویق به تحصیل علم و مجالست با علما و استفاده از محضر ایشان و كناره‌گیرى از جاهلان است. دوم كسانی كه همه چیز را مى‌دانند با آن‌ها كه همه چیز را نمى‌دانند یك‌سان نیستند، در این‌صورت دانایان منحصر مى‌شود به ائمه هدى علیهم‌السلام، زیرا تنها ایشانند كه گنجینه علمشان به خزانه علم خدا متصل است و براى تعلیم مردم انتخاب شده‌اند و مردم دیگر از دسته دوم مى‌باشند كه همه چیز را نمى‌دانند و این مطلب را خردمندان و صاحبان عقل سالم درك مى‌كنند و مصداق آن شیعیان مى‌باشند، زیرا ایشان اعلم امت را امام می‌دانند و او را بر دیگران تفضیل می‌دهند، پس این آیه دلالت دارد بر امامت ائمه دوازده گانه ما، زیرا كه ایشان در هر عصرى از مدعیان خلافت و بلكه از همه مردم اعلم بوده‌اند و آیه هم دلالت دارد بر این‌كه مناط امامت رجحان علم و دانش است.
ترجمه بسنده است.