پرسش (13):
بنام آن‌كه نمي‌دانم كيست اما آنچه هست اوست. استاد عزيز سلام و درود خدا برشما باد. استاد عزيز اربعين ابا عبدالله را خدمت شما تسليت و سال جديد را تبريك عرض مي‌نمائيم.
استاد عزيز، اگر موجودات از آنجا كه هستند نوراني‌اند، پس هستي سراسر نور مي‌شود و موجودات آيتي از او و براي او و هر كس به خود از آنجا كه هست خوب بنگرد يا به هر موجود ديگري، خود و آن موجود را نوراني مي‌بيند. اما استاد! شرور طبيعي كه شر نيستند، نوراني‌اند اما عمل يا رفتار ما چه در موطن بيرون چه درون چطور؟ از آنجا كه براي ديگران زمينه‌ي عبرت اندوزي يا بر انگيزاننده‌ي حس غيرت يا عاطفه‌اند، خير يا نورند اما براي خود ما چطور؟ خصوصاً اگر با همان آخرين رفتار بد ذهني يا عملي بميريم! آيا باز هم اين آخرين عمل، حقيقتاً نور است كه هيچ فايده‌اي يا خيري هم در آن براي ما نیست؟

پاسخ:
با نام خدا
هستي همه‌ي موجودات نور است و فيض و عطاي الهي. تفاوت آن‌ها يا در شدت و ضعف نورانيت آن‌هاست يا در ميزان ظهور نورانيت آن‌ها.
در عين حال که همه موجودات نورند، ولي انوار متفاوت هستند و هر کدام با نور اسمي از اسماء خداي متعال تناسب دارند، بنابراين، سختي بندگان خدا در اين است که در عين وجود و نورانيت، ممکن است به جايي بروند که با نور وجود آن‌ها تناسب نداشته باشد. مثلاً انسان‌ها که ظهور و نور رحمت الهي هستند و تاب تحمل ظهور و نور نقمت او را ندارند، در معرض ظهور نور اسماء قهريه الهي قرار گيرند. ولي اگر کساني وجود داشته باشند که با نور نقمت او تناسب داشته باشند، مانند مالک دوزخ و ديگر مدبران آن، از حضور و دوامشان در دوزخ غمگين و آزرده دل نيستند.
پس نور بودن همه موجودات و کارهاي وجودي انسان‌ها با ناسازگاري برخي از آن‌ها با وجود خاص انسان، امري خردپذير است.
همه همت خلق بايد اين باشد که به نوري دست يابند که با آن‌ها تناسب و سازگاري داشته باشد و هر نوري اين‌گونه نيست.