شهرت بدون پشتوانه رفتاری
الحديث الرابع و هو الثالث و العشرون و المائة
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَكُبْكِبُوا فِيها هُمْ وَ الْغاوُونَ (شعراء، 94) قَالَ هُمْ قَوْمٌ وَصَفُوا عَدْلًا بِأَلْسِنَتِهِمْ ثُمَّ خَالَفُوهُ إِلَى غَيْرِهِ
امام باقر علیه السلام راجع به گفتار خداى عزوجل (94 سوره 26) گمراه كنندگان و گمراه شدگان به دوزخ سرنگون گردند مىفرماید: ایشان گروهى باشند كه عدالت را به زبان بستایند (ولى در مقام عمل) مخالفت نموده به ستم گرایند (عادل را ستایند و به ظالم گرایند)
شرحكبه على وجهه: به زمین زدن؛ غى: ضلال و خيبت؛ غاوون: بهگفته مفسران، آلهه و كفارند.
کسانی که به عدالت شهرت یافتند ولی درباره دیگران بهعدالت رفتار نمیکنند.
نکته: صدور اموری که خلاف علم است، نشاندهنده آن است که فاعل آن عالم نیست بلکه شبیه عالم است، زیرا علم از مقتضای خود جدا نمیشود.