اين بلا را به كس عطا نكنند        تا كه نامش ز اولياء نكنند
امام صادق ( صلوات الله و سلام عليه ) مي فرمايد : « إن الله عزوجل عباداً في الارض مِن خالص عباد... » . خداوند عزوجل بندگان خالص و نابي در زمين دارد كه يك معامله ويژه با ايشان مي كند . آن بندگان كساني هستند كه با غير خدا آميزش و آميختگي ندارند . در فكر و عمل ورفتار و گفتارشان ، خدا متجلي است . چيزي غير خدا در مرتبه اي از مراتب وجودشان نيست . خداي متعال با اين اولياء صافي و خالص خود چه مي كند ؟ حضرت در ادامه روايت مي فرمايند : « ما ينزل مِن السماء تحفة الي الارض الا صرفها عنهم الي غيرهم ... » . خداوند هيچ نعمتي، تحفه اي و مايه روشني چشمي از آسمان ( و نه از زمين ) نمي فرستد، مگر اينكه آن را از ايشان باز مي دارد و به ديگران مي دهد .
با اين وصف، نبايد بر سر داشته ها و نداشته هاي دنيا اندوهگين شد و در امكانات مادي مردم به چشم حسرت نگريست، كه چرا خداوند به بعضي رو مي كند و ايشان را بهره مند مي سازد. روي خدا را نمي توان برگرداند مگر اينكه انسان خود را در جهتي كه روي خداست قرار دهد. آن جهت نيز « فأينما تولوا فثم وجه الله ... » است. هر نعمتي كه خداوند از آسمان نازل مي كند، از بندگان خالص خود باز مي گيرد و دور مي كند « إلي غيرهم ... » و به كساني عطا مي كد كه خالص و پاك نيستند و از سوي ديگر « ... و لا بليةٌ الا صرفها اليهم ... » . هيچ بلايي، رنجي و مصيبتي از آسمان فرو نمي آيد مگر اينكه مستقيماً به ايشان مي رسد.
به عبارت ديگر بندگان خالص و ناب خداوند در زمين، بلاگردان خلق خدا هستند. ايشان رحمةٌ للعالمين اند كه مصداق تام و تمام آن  وجود اقدس حضرت ختمي مرتبت، محمد مصطفي ( صلوات الله عليه واله اجمعين ) است .
در درجات پايين تر محبان خاندان پيامبر قرار مي گيرند، رنجها و دردها و گرفتاريها در خانه ايشان مي رود. ديگر خلق خدا، بايد اين بندگان خاص و خالص حق تعالي را قدر بدانند. ايشان بلاهاي آسماني را به خود جلب مي كنند و ديگر مردم در آسايش و راحتي به سر مي برند . اگر قرار باشد خلق خدا، به شكرانه بلا گرداني اولياء و بندگان خالص خداوند تمام عمر در خدمتگذاري ايشان باشند كم است و عمل ايشان را جبران نمي كند حتي عشري از اعشارش را .